Een paar weken geleden bracht Vakscholing 3 een bezoek aan de tentoonstelling van Antonio López in het Drents Museum. Deze kunstenaar is een mooi voorbeeld voor de studenten, omdat bij zijn werk realisme en een eigen stijl hand in hand gaan. Op de Klassieke Academie krijg je tal van technische vaardigheden aangereikt, maar uiteindelijk is het de bedoeling deze in te zetten voor je eigen verhaal. Wat wil je vertellen, en hoe wil je dat doen?
Jolanda Warners ziet in López een oude meester in de moderne tijd. “Bijzonder om te zien dat hij sommige werken heeft verrijkt met knip- en plakwerk. Zo zie je maar, een leven lang leren is ook van toepassing op de kunstenaar. Er komen steeds nieuwe inzichten.”
En wanneer is een schilderij af? Is de staat van perfectie bereikt als alles is neergezet of is dit niet noodzakelijk? Marieke Koerselman is overtuigd van dat laatste. “De reeks rozen op een vaas: alle hulplijnen staan er nog op, de werken lijken niet af, maar zijn het wel. De sfeer die zijn werk oproept vind ik prachtig.”
Emme Berkelaar is het daarmee eens. “Als student vond ik zijn onvoltooide interieurs misschien wel het meest interessant om te bekijken. Het is alsof de kunstenaar aandachtig nadenkt over elke toevoeging aan de composities. Met elke toets, lijn of kleur die wordt aangebracht blijft het schilderij in balans. Geen ‘lelijke fase’. Op deze manier werkt hij super lokaal en gefragmenteerd. Dit gaat in tegen de klassieke regels, van groot naar klein. Als student aan de Klassieke Academie is het erg goed om te zien dat het ook anders kan. Elke schilder ontwikkelt zijn eigen taal. Je moet ergens in je eigen ontwikkeling toch kiezen voor wat intuïtief goed voelt. Ook als je tegen tradities in werkt kan je meesterlijke resultaten behalen zo lang je een vakkundige basis beheerst”.
Studenten bij de expositie van Antonio López met docent Kunstbeschouwing Anne Mensinga
Ook de werkwijze van López wordt bewonderd. “Wat ik vooral heel mooi vond om te zien was het inkijkje in de manier van werken van een allround beeldend kunstenaar’, vertelt Marieke. “De beelden, reliëfs, collages, tekeningen en schilderijen, met zo veel aandacht gemaakt. En dan keer op keer teruggaan naar dezelfde plek, op dezelfde tijd, om een schilderij te maken. Wat een geduld moet die man hebben.”
Emme concludeert: “Bij Antonio López is het overduidelijk te zien dat zijn kunst ontstaat uit pure passie voor zijn onderwerpen en zijn persoonlijke fascinaties. Zijn schilderen is zijn manier om de wereld te begrijpen. Ik voel een vergelijkbare drijfveer in het najagen van het kunstenaarschap.”
