De Klassieke Academie is inmiddels hofleverancier van deelnemers aan het tv-programma ‘Sterren op het doek’. Drie oud-studenten blikken tevreden terug op hun deelname aan het afgelopen seizoen.
Ferenc Erdok zat in de uitzending met Annechien Steenhuizen.“Voor mij was het meedoen aan ‘Sterren op het Doek’ een bijzondere ervaring. Het is zo leuk om te zien hoe het programma daadwerkelijk gemaakt wordt en daar zelf onderdeel van te zijn. En om jezelf dan uiteindelijk op televisie te zien voelt best wel spannend, al weet je natuurlijk al lang wat de uitslag is. Met vrienden en familie hebben we er een leuke avond van gemaakt en ik heb ontzettend veel positieve reacties gekregen na de uitzending. Het meest lastige van de deelname voor mij was het inschatten van wat voor type persoon je voor je hebt. Ik ken Annechien natuurlijk van tv, maar hoe ziet ze zichzelf? Wat vindt ze mooi? Is ze ijdel of juist bescheiden? En hoe pas je deze informatie toe in je schilderij? Je hebt tijdens de opnamedagen maar kort de tijd om even een praatje te maken en wat foto’s te knippen, en tijdens het interview krijg je niet alles mee omdat je ook bezig bent met een schets. Uiteindelijk maak je een keuze en hoop je dat het in de smaak valt. Het is belangrijk dat je een schilderij maakt dat goed laat zien wie je bent als kunstenaar, je geeft toch een visitekaartje af door je deelname. Dat mijn schilderij uiteindelijk niet gekozen werd vind ik niet erg, al voelde ik me op dat moment natuurlijk wel een klein beetje teleurgesteld. Ondanks de beperkte tijd die ik had voor het maken van het portret was ik erg tevreden met het resultaat. En de mooie reactie van Annechien bij het omdraaien van het schilderij was voor mij de echte winst!”
Annechien Steenhuizen en Ferenc Erdok bij zijn werk
In de aflevering waarin tv-maker Sinan Can werd geportretterd deden maar liefst twee oud-studenten van de academie mee, Gabriëlle Westra en David van der Linden. Het werk van Gabriëlle werd uiteindelijk door Sinan mee naar huis genomen. Zij kijkt met een goed gevoel terug op haar deelname. “Het was een heel mooie ervaring. Een fijne gelegenheid om te laten zien wat ik al jaren doe. Mijn eigen stijl toe te kunnen passen en tegelijk iemand goed kunnen treffen. En iets wat ik al wist kwam goed naar voren: een portret is veel meer dan alleen een buitenkant, een gezicht. Het was best moeilijk om door zijn prettige pokerface heen te kijken en ‘beide gezichten’ te portretteren. Ik heb me vooral verdiept in wat hij mooi vond en iets minder in de verhalen die hij over anderen vertelde; dit ging over hemzelf en niet over zijn documentaires. Dus de gedichten van Rumi waren hierin wel belangrijk. Ik werk in pasteuze directe toetsen en duidelijke verfstreken met uitvoerig realisme. In dit portret kon ik ook mijn 3D-reliëf goed gebruiken. Door in de ondergrond te werken met een zelf gemodelleerd reliëf ontstaat een extra diepte in mijn werk. Ik vond het leuk om door middel van het interview van Eus met Sinan de tijd te krijgen om iemand te leren kennen, proberen te doorgronden en die indruk weer te geven in mijn eigen stijl. Dat Sinan mijn schilderij helemaal ‘las’ zoals ik het bedoeld heb, met alle symboliek erin: de dualiteit van donker en licht passend bij zijn karakter en beroep. Ik vind het een groot compliment dat hij zei dat hij zijn ziel herkende in het portret: ‘Veel facetten van mijn leven komen hierin samen, als ik een reis naar mijn ziel maak, dan kan ik dat in dit schilderij doen.’
Opbouw van het portret in 3D door Gabriëlle Westra
David van der Linden vond het van de eerste tot en met de laatste minuut een erg leuke ervaring: “Ik had het niet willen missen, ik zou het zo weer doen! Het heeft iets grappigs dat je jezelf ineens in een decor bevindt wat je kent van ‘anderen’. Voorbereid heb ik me niet, ik ben er van uit gegaan dat het inleidende gesprek waarbij ik vertelde geen tv te hebben of te kijken afdoende was. Bij binnenkomst van het model, Sinan Can, wist ik dan ook niet wie het was. Ik heb me erg gericht op wie hij is, hoe hij overkomt of hoe hij zich voelt, en me bij het schilderen niet afgevraagd wat hijzelf belangrijk vindt. In mijn werk probeer ik de kern te raken van iemands ‘zijn’ niet de woorden waarmee iemand zichzelf definieert. Ik heb nog wel een interview geluisterd op de radio en een podcast. Verder niet. Ik heb me heel erg door mijn intuïtie laten leiden, ben niet inhoudelijk ingegaan op wat hij vertelde, wel de gevolgen die dat voor hem persoonlijk heeft gehad. Hier komt mijn achtergrond als psycholoog wellicht naar voren. Ik heb een schilderij gemaakt wat duidelijk herkenbaar is als mijn werk en ook de persoon goed weergeeft.” En ook al wordt je werk niet gekozen door de BN-er, het kan alsnog wat moois opleveren. “Erg leuk was de mail die ik kreeg van de persoon die mijn schilderij via de veiling gekocht heeft. Het is een werk dat de koper raakt en waar hij een mooie plek voor heeft gevonden in zijn woonkamer. Dat ervaar ik als iets bijzonders, net als de doorlopende aanvragen die er sindsdien zijn voor portretten in opdracht: van een kind van 3 tot een meneer van 94 jaar!”
David van der Lindens portret van Sinan Can
