Zondag 30 juni was de feestelijke opening van de eindexamenexpositie 2024. De diplomering van de twaalf Master 2-studenten werd in bijzijn van familie, vrienden en andere genodigden gevierd in de Martinikerk en in Kunstlievend Genootschap Pictura in de stad.
Anuschka de Smidt heet iedereen welkom, met vóór haar de twaalf afgestudeerden
Na het welkomstwoord van voorzitter Anuschka de Smidt richtten de begeleidende docenten zich met een persoonlijk woord tot hun (ex-)studenten. Tijdens de diplomering werden ook de winnaars van de Prix de Norvège 2024 bekendgemaakt. De prijs bestaat uit een reis naar de Noorse fjorden op uitnodiging van kunstliefhebber Egbert Pijfers. De jury koos dit jaar voor Tally van Oosterum en Carola Breukelman. Jurylid Marein Konijn reikte de prijs namens Egbert Pijfers uit.
Marein Konijn reikt de Prix de Norvège uit aan Tally van Oosterum. In het midden Carola Breukelman die de prijs al heeft ontvangen
Een gezamenlijke toost op de toekomst van de twaalf afgestudeerden met Anuschka de Smidt
Na het slotwoord van Anuschka de Smidt werd de bijeenkomst in de Martinikerk afgesloten met een gezamenlijke toost op de artistieke toekomst van de kunstenaars. De studenten en genodigden hebben vervolgens een bezoek gebracht aan Pictura. Hieronder worden alle twaalf kunstenaars voorgesteld.
Studenten, docenten en andere genodigden bij de opening in Kunstlievend Genootschap Pictura
Carola Breukelman
Carola Breukelman (1989) woont en werkt in Hardenberg. Haar atelier bevindt zich op de boerderij waar ze is geboren en getogen, te midden van de weilanden, bloemen en dieren in het prachtige Vechtdal. Het landschap speelt een grote rol in haar werk. Als decor voor enigszins mysterieuze scènes met mens of dier, maar ook als onderwerp voor (en plein-air) schilderijen. Al wandelend trekt ze er graag op uit, om zo de plek te ervaren en zich te laten inspireren door de schoonheid, dramatiek en het ritme van de natuur. De seizoenen leren haar dat er een tijd is van bloeien en loslaten. Net als op de natuur, hebben de wisselende jaargetijden invloed op het werk en leven van Carola. In de ‘donkere’ periode zijn haar werken soms melancholisch of verhalend van aard. Natuurlijke elementen als kale bomen en uitgebloeide vegetatie keren regelmatig terug, wel of niet metaforisch voor het leven. In de ‘lichte’ periode, als de dagen weer langer zijn, komt de fascinatie voor de bloeiende wereld tot uiting, vol optimisme en kleur. Carola: “Schilderen is voor mij een manier om een emotie, bijzondere plek of intuïtief idee te vangen in verf op doek. Als het werk vervolgens door vervreemding of herkenning je blik vasthoudt, is het voor mij geslaagd.” Carola schildert vooral met olieverf en maakt ook houtskooltekeningen, waarin ruimte is voor zowel suggestie als detail. Haar schilderijen kenmerken zich door een losse schildertoets met een zekere mate van abstractie, sterke compositie en sfeer. Naast het landschap is het portret van jongs af aan een geliefd genre.
Carola Breukelman, ‘Meisje in het veen’
Olga Brink
Olga Brink is geboren in Kazakhstan en heeft lang in Rusland gewoond voordat zij in 2011 naar Groningen kwam om te wonen en te werken. Daar ontdekte zij de Klassieke Academie, om zich verder te bekwamen in de schilderkunst. Haar eindexamenwerk bestaat uit drie brede thema’s: mensen (portretten, mensfiguren), eenzaamheid en innerlijke rust. In een serie portretten en mensfiguren schildert en tekent Olga mensen zoals zij hen ziet en voelt, vanuit haar interesse voor mensen en hun verhalen. Zij ziet een hoofd als een ‘point of mind’, dat een hele wereld bevat, ongelooflijke beelden en gedachten creëert, maar het belangrijkste is dat het voortdurend in dialoog is met iemand en met zichzelf. Er zijn twee werken gewijd aan het thema eenzaamheid: een tweeluik dat bestaat uit een vrouwelijk en mannelijk deel in licht melancholisch sfeer. Een serie fantasiewerken dat is gewijd aan de innerlijke wereld, heet ‘Nachttuinen’. Deze ‘tuinen’ drukken figuurlijk verschillende gedachten en toestanden uit en zijn een manier van zelfreflectie en communicatie met de binnen- en buitenwereld.
Olga Brink, ‘Thuiskomst I’
Sabina Broekema
Door het zien van grove verfstreken is Sabina Broekema (Dokkum, 1991) begonnen met schilderen. Ze houdt van een zichtbare schildertoets. Geschilderde streken in kleur, vorm en lijn die in harmonie samenkomen. Door te werken met verf, kijkt ze anders naar de werkelijkheid: “Dan leer je pas echt kijken. De schoonheid, de perfectie en imperfectie komt naar boven tijdens zo’n observatie.” Sabina schildert onder andere mensen in ruimtes. Waar bevinden wij ons, wat doen we, hoe verhouden we ons tot onze omgeving? Waar laten wij ons door beïnvloeden? Aan de hand van snapshots uit haar omgeving, die de basis vormen voor haar schilderijen, probeert zij een antwoord te geven op deze vragen. Groot of klein, lichte of juist donkere taferelen, mens, stad of natuur. Afhankelijk van de seizoenen past zij haar werk aan. Geregeld staat ze in de buitenlucht om de ervaring van de omgeving vast te kunnen leggen. Haar werk kenmerkt zich door expressieve, vluchtige en weloverwogen kwaststreken. Deze worden zowel abstract als figuratief uitgewerkt. Het gebruik van licht-donker contrast versterkt de sfeer van het tafereel. Als schilder gaat Sabina op zoek naar wat achter de zichtbare werkelijkheid schuilgaat. De abstractie is daarbij de start en een richtlijn voor haar schilderijen. Uit abstractie ontstaat de vorm. Soms is hierin de abstractie genoeg en blijft de vorm deels achterwege.
www.sabinabroekema.com
Instagram: sabina_broekema
Sabina Broekema, ‘In gesprek’
Pauline Jonker
Pauline Jonker (1963) woont en werkt in het Groningse Westerwolde. Door een oogziekte heeft ze een bijzondere manier van waarnemen. Een vertekend beeld is de werkelijkheid waarmee ze dagelijks wordt geconfronteerd. Haar werk heeft hierdoor een grote eigenheid en brengt de kijker met regelmaat in verwarring. Deze eigenheid laat ze zien in de weergave van bestaande ruimten met veel licht en glas. Ruimten, die continue in beweging zijn en in haar beleving zorgen voor een constante afleiding. De anoniem bewegende bezoekers in deze taferelen worden slechts gedeeltelijk geobserveerd door de schilder, die vervolgens zelf invulling geeft aan de blinde vlekken in haar zichtveld. Deze vervreemdende perspectieven, situaties en het spelen met licht vertaalt Pauline naar beeld: “Mijn werk leidt vaak tot ongemak omdat het afwijkt van de werkelijkheid. Een confrontatie met een imperfecte waarneming. Elk werkstuk is voor haar een nieuw experiment, een zoektocht naar een weergave van een onzekere werkelijkheid. Voor Pauline een instrument voor erkenning van een beperking met een onzekere toekomst. Ze maakt gebruik van foto’s en collages gecombineerd met olieverf en acryl. In de tijdens het creatieve proces ontstane tekeningen met grafiet en inkt wordt de kijker geprikkeld en zijn nieuwsgierigheid gewekt.
Pauline Jonker, ‘De bron’
Tally van Oosterum
Na jaren gewerkt te hebben als docent Beeldende Vorming op een middelbare school in haar woonplaats Hardenberg en een opleiding afgerond te hebben aan de kunstacademie in Enschede (AKI), besloot Tally van Oosterum dat ze ook het klassieke schilderen onder de knie wilde krijgen en meldde zich aan bij de Klassieke Academie. Ze zocht naar meer verdieping en verbreding in haar schildertechniek. Een klassieke schilder is Tally echter niet geworden: “Ik kies voor expressie en het experiment, ben associatief in onderwerpkeuze en techniek en houd van een losse toets, het grote gebaar.” De schilder Vuillard is een voorbeeld voor haar: zijn schilderijen, waarin de mens opgaat in de omgeving, zodat het als het ware een zoekplaatje wordt, spreken zeer tot haar verbeelding. Haar thema is: mens in een omgeving. Met als doel om die mensfiguren af te beelden in een niet-alledaagse omgeving, ze op een interessante, onconventionele manier te benaderen, met beelden die vervreemdend werken. Tally haalt haar inspiratie voornamelijk uit haar eigen beeldarchief: lades vol krantenknipsels, familiefoto’s, stoffen en structuren; kortom alles wat ze intrigerend materiaal vindt om te gebruiken voor schetsen, collages en afdrukken, om uiteindelijk te komen tot een eigen beeldende verwerking. De inspiratiebronnen kunnen variëren van modefoto’s tot foto’s van mantelzorgers. Het accent ligt in Tally’s werk op drama, gevoel, expressie, kleur en licht-donker.
Tally van Oosterum, ‘Geeske 101’
Jessica de Rover
Jessica de Rover (1988) is opgegroeid in Groet (NH) en woont sinds 2011 in Groningen. In haar jeugd bracht ze veel tijd door in de bossen, in de duinen en aan het strand, waar haar passie voor dier en natuur is ontstaan. Deze passie uitte zich ook professioneel, in haar werk als dierverzorger. Van jongs af aan was Jessica graag creatief bezig en tekende ze veel. In 2019 besloot zij zich te ontwikkelen in de schilderkunst en kwam zo bij de Klassieke Academie terecht. Olieverf en druktechniek bleken haar favorieten te zijn en in de Masteropleiding heeft zij deze technieken verder verfijnd. In haar werk kiest Jessica voor composities die vanuit meerdere beeldinspiraties gevormd zijn. Daarbij worden verschillende kaders en formaten gebruikt die het verhaal versterken en creëert ze vloeiende bewegingen in het totale beeld. Ze vergelijkt het begin van een werk met een puzzel die bestaat uit vormen, ritmiek en toon. De kleuren komen pas aan bod bij het daadwerkelijk drukken of schilderen. Voor Jessica moet een vorm, vlak, toon of kleur goed aanvoelen en als dat niet zo is, dan puzzelt ze door. Bij het kiezen van een compositie voor een houtsnede of olieverfschilderij experimenteert ze graag met meerdere kaders, door het gehele beeld letterlijk te fragmenteren. Bij haar examenwerk staat de wereld van de oceaan centraal. Jessica toont de dieren in hun natuurlijke omgeving, waarbij ze de kijker meevoert in datgene wat haar zo fascineert aan deze wereld. De olieverfschilderijen zijn mysterieus van sfeer door de zachte overgangen en de focus op licht-donker contrast. De houtsneden en litho’s kenmerken zich juist door harde vlakken en contrasten in textuur, die met weinig details een verhaal vertellen. Twee verschillende technieken met compleet verschillende en verrassende resultaten.
Jessica de Rover, ‘Otter in kelp’
Marietje Stiekema
“Het dagelijks leven, de kracht van het moment, de blijdschap van verwondering. Verwondering in vriendschap, mensen en in de natuur. Hoe mooi is het om dit op doek neer te zetten. In een techniek waarin kracht en tederheid, kwetsbaarheid en bescheidenheid naast een stukje humor tot hun recht komen.” ‘Verwondering’ is voor Marietje Stiekema de belangrijkste drijfveer in haar leven. Het zijn vooral de (kleine) momenten die onverwachts langskomen. Momenten in de wereld om haar heen waarvan ze kan genieten, waardoor ze geraakt kan worden en die het leven kunnen verrijken. Toevallig opgezette composities inspireren haar daarom het meest: “Een stilleven dat er al staat voordat ik kom.” Het daagt haar uit om te ontdekken hoe, wat en waarom ze het wil schilderen. Dus momenten uit het leven zoals ze zijn. Soms kan het uit een flits ontstaan. Zonder verfraaiing, zonder tragiek. Het mag best complex zijn. Een beeld van verwondering. Kunstenaars van het gewone leven en onbewaakte momenten spreken haar daarom bijzonder aan, zoals Edgar Degas en Isaac Israëls. Compositie, ruimte en plasticiteit: alles heeft met licht en schaduw te maken. Marietje speelt daarmee binnen haar schilderijen, waardoor ze nog specifieker datgene versterkt wat ze de kijker wil laten zien. Daarbij wil ze graag een positieve sfeer in haar werk uitdragen, waarin ook tederheid, bescheidenheid en kwetsbaarheid terug te vinden zijn. Marietje was bijna veertig jaar docent beeldende vakken in het voortgezet onderwijs, toen zij besloot de Vak- en Masterscholing te volgen aan de Klassieke Academie. Om nog meer te leren over dit prachtige vakgebied en het toe te passen in haar eigen werk. Dat doet ze in haar atelier aan huis, in het dorp Spijkerboor aan De Hunze, in een prachtig natuurgebied.
www.marietjestiekema.nl
Instagram: marietjestiekema_art
Marietje Stiekema, ‘Boeket rozen’
Janny Stoker
Janny Stoker woonde en werkte ruim tien jaar in het Caribisch gebied en keerde samen met haar gezin terug naar Friesland waar ze geboren en getogen is. Hier werkt ze vanuit haar atelier in het prachtige grensgebied tussen Friesland, Groningen en Drenthe. Fotografie en tekenen stonden altijd al centraal in haar leven. In 2018 maakte ze de keus om zichzelf op het creatieve vlak verder te willen ontwikkelen, naast het werk wat ze al deed als coach van jongeren met problemen. Zo begon haar schilderavontuur en ontdekte ze haar talent als beeldend kunstenaar op de Klassieke Academie. De natuur is haar grootste inspiratiebron: “Ik ben graag buiten. Als kind zat ik al liever op een tak in een boom dan op een stoel aan tafel.” Alles waar haar oog op valt in de natuur legt ze vast met haar camera en van de prints maakt ze op gevoel collages. Daardoor wordt haar beleving van de omgeving in één beeld zichtbaar, wat zij vervolgens verwerkt op het schilderdoek met verschillende materialen en technieken. Schilderen doet Janny het liefst met acryl- of aquarelverf. Daarnaast werkt ze graag met druktechnieken zoals houtsnede, lithografie en monoprint die zij in haar schilderwerk combineert. Haar jaren in het Caribisch gebied hebben een grote invloed op haar werk gehad. Na het werken op een cruiseschip langs de bovenwindse eilanden woonde zij in de jaren negentig op het benedenwindse eiland Bonaire. Daar speelde het leven zich vooral buiten af: “De kleuren, de vormen en het licht. Ik word er blij van. Daarbij komt de spontane levensstijl. De sfeer, de muziek altijd en overal. Bonaire heeft mij geïnspireerd tot het maken van de serie ‘Mi dushi Boneiru’.”
Janny Stoker, ‘Simadan’
Gerlinde Visscher
“Jou wil ik als het ware door de lijst heen het landschap in trekken. Op die manier kan je zelf ontdekken wat er in dat landschap te doen is en wat jij daar wilt beleven.”
Gerlinde Visscher (1998) is geboren in Overijssel op een melkveehouderij en is dicht bij de natuur opgegroeid. De schoonheid ervan ziet zij dagelijks om zich heen en het is samen met het mens- en dierportret vaak de inspiratiebron van haar werk. Met haar afstudeerwerk wil Gerlinde terug naar het vrije gevoel uit haar jeugd, waar ze als kind altijd vol fantasie en avontuur de natuur ging ontdekken. Als ze nu door de natuur loopt is het licht dat door het blad op de grond schijnt in een doorkijkje of een pad in het bos, voor haarzelf het aspect dat haar fantasie weer doet aanslaan. Dit inspireert haar om dat beeld te vertalen in olieverf op paneel. In de lente en zomer gaat ze vaak naar buiten om haar motieven te vinden. Hiervan maakt zij foto’s, schetsen en kleurenstudies die ze in haar atelier verwerkt. Het licht in het landschap plaatst ze vaak achter in haar werk, zodat de kijker nog in de schaduw onder de bomen staat en naar het licht toe kan gaan. Gerlinde wil daarmee jou als kijker in het landschap plaatsen, om jouw kinderlijke nieuwsgierigheid en fantasie te prikkelen.
www.gerlindevisscher.nl
instagram en facebook: gerlindevisscher
Gerlinde Visscher, ‘Zomerzon’
Gabi Vos
In een rustig dorp in de provincie Groningen, met uitzicht op een park, bevindt zich het atelier aan huis van Gabi Vos. Een heiligdom gevuld met kunstboeken, studies en eigen werk. In haar kinderjaren was tekenen met kleurpotloden haar favoriete bezigheid. Door de studie aan de Klassieke Academie heeft ze zichzelf bekwaamd in verschillende teken- en schildertechnieken, maar het meeste plezier ervaart ze in gelaagd schilderen en fijnschilderen. Ze werkt graag op de klassieke manier met olieverf of ze tekent met potlood. Zij heeft veel respect en belangstelling voor de oude meesters en hun technische vaardigheden. Ze vindt het belangrijk om de studies van hun werk te blijven maken en hoopt daardoor veel te leren. Haar examenwerk is gebaseerd op herinneringen aan reizen, natuur en tijd met haar dierbaren in verschillende situaties die ook haar schilderwereld zijn. De onderwerpen die in haar schilderijen voorkomen zijn verbonden aan een moment van verstilling. Als een herinnering aan ‘iets’ wat in het leven ertoe doet: onthaasten, tijd met elkaar doorbrengen, verwondering, natuur en de lichtverschijnselen, natuurlijke materialen en de tijd die we op deze aarde hebben. Gabi neemt ons mee in het verhaal van het schilderij en past daarbij verschillende combinaties van de beeldelementen toe. Door de algehele kalme uitstraling op het doek wordt de toeschouwer geprikkeld om een eigen interpretatie te geven aan de voorstelling op het schilderij. Per schilderij varieert ze met haar penseelstreken. Die zijn beheerst, zichtbaar of onzichtbaar en zacht, maar vooral met gevoel geschilderd.
Gabi Vos, ‘Oud raampje Praag’
Welmoed Westerdijk
Welmoed Westerdijk (1999) woont en werkt in de stad Groningen. Al op jonge leeftijd droomde ze ervan een kunstopleiding te volgen. Ze koos voor de opleiding aan de Klassieke Academie om een goede basis te ontwikkelen in tekenen en schilderen. Voor inspiratie hoeft Welmoed niet ver te reizen. In haar directe omgeving vindt ze altijd wel iets wat haar aandacht trekt. Foto’s die ze zelf maakt, gebruikt ze als uitgangspunt voor haar schilderijen. Daarbij is ze niet per se bezig met het creëren van een realistisch of herkenbaar beeld, maar probeert ze uitdrukking te geven aan een bepaald gevoel. Voor Welmoed is schilderen een moment om even niet na te hoeven denken. Ze werkt dan ook op een heel intuïtieve manier. Zonder plan begint ze met schilderen en reageert op wat er op het doek ontstaat. Door zich te laten leiden door haar gevoel, creëert ze schilderijen waarin sfeer centraal staat.
Welmoed Westerdijk, ‘Avondlicht’
Katja Yakovleva
Ekaterina (Katja) Yakovleva is geboren in Kameshkovo, een klein stadje in de Russische regio Vladimir. Ze volgde een economische opleiding en werkte lange tijd in de financiële sector. Sinds haar kindertijd is zij geïnteresseerd in tekenen en toen ze in 2013 in Nederland ging wonen, ging zij lessen Beeldende Kunst geven aan kinderen in het Russisch Cultureel Centrum te Hengelo en maakte zij decors voor kindervoorstellingen. In 2019 besloot Ekaterina om naar de Klassieke Academie te gaan. Naast haar opleiding studeerde ze traditionele schildertechnieken aan de Florence Academy of Art en nam zij deel aan cursussen bij diverse kunstenaars. Ze houdt van figuratieve kunst, van heel gedetailleerd tot de impressionisten. Kunstenaars die haar hebben geïnspireerd zijn Valentin Serov, Sargent, Vrubel, Crivelli, Mancini en Sorolla. Het leukste aan tekenen (of schilderen) is als het haar lukt om een mooie lijn te tekenen, een mooie streek te zetten en dat inspireert haar ook: “Wanneer er tijdens het proces een bijzonder gevoel ontstaat, alsof je iets hebt gezien en hebt vastgelegd op doek of papier dat nog nooit iemand heeft gezien.” Ekaterina werkt in traditionele technieken en met olieverf op doek. Portret is haar favoriete genre, voor haar is het zowel stilleven als landschap in één: “Voor mij is een persoon een constante bron van inspiratie en ik probeer niet alleen de uiterlijke gelijkenis over te brengen, maar ook de interne toestand van de persoon, om zijn schoonheid over te brengen. Schoonheid zal de wereld redden”, zei Fjodor Dostojevski. Met schoonheid bedoelde de schrijver zelf innerlijke schoonheid. Hierin is Ekaterina het met hem eens en in haar portretten zie je de tederheid, liefde en warmte, die ze voelt voor de mensen die ze portretteert.
Katja Yakovleva, ‘Nova’
