Zondag 3 juli werd de diplomering van de negen Master 2-studenten in bijzijn van familie en vrienden gevierd in de Martinikerk en in Kunstlievend Genootschap Pictura.
Voorzitter Henri Hendriks heet iedereen van harte welkom
De negen afgestudeerden proosten met de voorzitter en coördinator
Na het welkomstwoord van voorzitter Henri Hendriks
Maaike van Veen (links) en Fleur Krist waren dit jaar de winnaars van de Prix de Norvège. In het midden jurylid Rein Pol die de prijs namens Egbert Pijfers mocht uitreiken
De studenten en de genodigden bij de eindexamenexpostie in Kunstlievend Genootschap Pictura
Foto’s JAV Studio’s Harm Bellinga
Marian Hangyi-Vos
Tijdens haar studie aan de Klassieke Academie ontdekte Marian (Assen, 1966) dat zij haar schilderonderwerpen vooral uit de natuur haalt. Zo keren bloemen en bladeren steeds terug in haar stillevens. Zij trekt er ook op uit om in het landschap de wind en het leven om haar heen te ervaren. Steeds opnieuw raakt zij gefascineerd door het licht dat zich door het landschap heen beweegt. Een situatie dient zich in één moment aan en toch wil Marian dat beeld urenlang vasthouden. Ze vindt het een fantastische mogelijkheid om dat speciale moment vast te leggen door het buiten te tekenen en te schilderen. Ze ziet het als een uitdaging om haar buitenstudies in haar atelier op groter formaat uit te werken. Het avontuur zit voor haar in het maken van een evenwichtige compositie in haar schilderij, waarin de waarneming en haar innerlijke beleving samenkomen. Een intensief proces speelt zich af in het atelier waarbij de buitenstudies zeer belangrijk zijn. In het laatste studiejaar concentreerde Marian zich op de werking van het licht door bewegende lappen stof en golven. Gaandeweg het schilderproces ontstond bij haar de behoefte om deze twee onderwerpen bij elkaar te brengen. Daarvoor trok zij met linnenrek en schraag naar de kust om daar te werken aan wapperende lappen, rollende golven en zinderend licht.
Marian Hangyi-Vos, ‘Genesis’
Annette Hoolsema
Annette Hoolsema (Groningen, 1996) heeft haar liefde voor het schilderen al vroeg ontdekt. Voordat ze aan de Klassieke Academie voor Beeldende Kunst begon, heeft ze de opleiding Restauratie & Decoratie afgerond. Schilderen is iets dat haar nooit verveelt. ‘Er zijn zo oneindig veel mogelijkheden en keuzes die je tijdens het schilderproces kunt maken’. Het zo dicht mogelijk toekruipen naar de werkelijkheid met een beetje verf blijft haar fascineren. Hierbij streeft ze naar een helderheid in haar werk die met een zachte penseelstreek wordt neergezet. Ze schildert graag met olieverf, zowel alla prima als gelaagd. Ook zie je haar liefde voor het leven en de natuur in veel van haar werken terugkomen, met aandacht voor het kleine. “Als we echt goed kijken, valt er in de kleinste dingen al zoveel te beleven! Het zet de kijker even stil”. Ze hoopt met haar werk te bereiken dat het rumoer van de dag even verdwijnt en de kijker de focus kan verleggen. Annette houdt van afwisseling in haar onderwerpen en in technieken. Dit maakt haar tot een veelzijdige kunstenaar. Of het nu gaat om een muurschildering, een houtsnede of een schilderij, in de basis komen deze werelden samen. Ze reflecteren de werkelijkheid die ze naar zich toe weet te trekken en die door de beweging van licht en kleur tot leven komt. Welke techniek of onderwerp ze ook kiest, Annette kan er altijd een stukje van zichzelf in kwijt.
Annette Hoolsema, ‘Oma, in memoriam’
Fleur Krist
Fleur Krist neemt je graag mee in haar eigen wereld vol van licht, donker en verbeeldingskracht. Ze maakt 3D-opstellingen met spullen die ze in haar directe omgeving aantreft en belicht het met kleuren, waardoor denkbeeldige landschappen ontstaan. Voor haar is het essentieel dat het de fantasie prikkelt en de kijker mee kan nemen naar een ongrijpbare wereld. Om dit te bereiken werkt ze in het atelier haar werelden uit op groot formaat linnen. Daarnaast werkt ze graag met verschillende texturen om zo meer levendigheid te creëren. Hiervoor gebruikt ze rollers, papieren, paletmessen en bezems waarmee ze laag voor laag een schilderij opbouwt. De acrylverf brengt ze op verschillende plekken met water aan zodat, al glacerend, er nog meer kleur en diepte in komt. Zij haalt haar inspiratie uit de game- en filmindustrie waarmee ze is opgegroeid. Het creëren van een fantasie-wereld waarin je je als mens helemaal in mee kan laten nemen, zowel achter de computer als op het witte doek, fascineert haar. Hierbij kun je denken aan de films van Lord of the Rings, Harry Potter en games zoals Ori and the Blind Forest. Fleur wil met haar vervreemdende composities èn gebruik van tonaliteit en kleur deze lading overbrengen in haar schilderijen. Eén van haar favoriete muzikanten, Aurora, schrijft muziek over haar dromen, emoties en haar blik op deze wereld waar zij zich verwant mee voelt. Ze vindt het fijn naar Aurora te luisteren en zich op het ritme van de muziek mee te laten nemen tijdens het schilderen.
Fleur Krist, ‘Blue Period’
Harrie Medema
Als persoon en als beeldend kunstenaar is Harrie Medema altijd op zoek naar inspirerende verhalen, zoals het verhaal over Maria Magdalena, icoon in christelijke kring en ver daarbuiten. Zijn fascinatie voor haar dateert al vanaf zijn tienerjaren. Aandacht voor onrecht, voor medemenselijkheid, het zijn grote thema’s die Harrie bezighouden in zowel zijn dagelijkse werk als in zijn kunst. Hij heeft ervoor gekozen om zich hier te concentreren op het fenomeen van de Magdalene laundries in Ierland. Deze laundries (wasserijen) waren opgericht door de Katholieke Kerk. Ze werden geleid door nonnen en waren bedoeld om vrouwen op te vangen die in moeilijkheden waren gekomen. De wasserijen bleken echter oorden te zijn met een schaduwkant. De vrouwen leidden in veel gevallen een hard bestaan als wasvrouwen en waren verstoken van liefde en bestaansrecht. Het ging om verlating, om het gedwongen afstaan van kinderen (adoptie), over verscheurde families en over vergeten worden. De wasserijen zijn verleden tijd, de trauma’s hierover echter niet. Tot op de dag van vandaag vechten vrouwen voor genoegdoening van wat hen in de wasserijen is aangedaan. De schilderijen over de laundries zijn veelal in tonale kleuren opgezet, zo accentueert Harrie de grauwheid van het bestaan daar. De getoonde vrouwen zijn summier uitgewerkt om op die manier hun leven in de anonimiteit te benadrukken. Harrie zoekt ook naar mogelijkheden om zijn kunst te verbinden met andere kunstvormen. Muziek is daar een van. Bij een aantal schilderijen biedt hij de mogelijkheid om naar een muziekfragment te luisteren, met de intentie om het afgebeelde te versterken.
Harrie Medema, ‘Magdalene laundry’
Kayla van der Schuit
Kayla van der Schuit (Bolsward, 1995) woont en werkt in Assen. Kayla is gefascineerd door het menselijk lichaam en de klassieke kunst. Deze inspiratiebronnen heeft ze samengevoegd met een meer geabstraheerde blik op de werkelijkheid, waar haar werken uit voortvloeien. Tijdens haar periode op de Klassieke Academie heeft ze de basisvaardigheden van het klassieke schilderen tot zich genomen. Hiermee geeft ze handen en voeten aan haar concepten en ideeën. De fascinatie voor het menselijk lichaam geeft Van der Schuit vorm door middel van haar opgedane kennis over anatomie, compositie en kleur. Inspiratiebronnen voor haar zijn onder anderen Lucian Freud vanwege zijn sterke toets en de manier waarop hij de lichamelijkheid weet te vangen. Maar ook door andere hedendaagse schilders zoals Jenny Saville, Cesar Santos en Nick Alm, wordt ze geïnspireerd. Kayla brengt haar schilderijen tot leven door sterke richtingen, ritmiek en haar toets. Ze beschouwt het lichaam als een landschap en als een spel van contrasten, zoals lijn tegenover vlak, schraal versus pasteus, van scherp naar vervaging. De werken gaan over een innerlijke zoektocht. Op zoek naar zelfacceptatie en schoonheid in de rauwe werkelijkheid. Door zichzelf letterlijk en figuurlijk bloot te geven gaat ze terug naar de essentie, de kern. Een kwetsbaar, fragiel punt waarin verschuilen niet mogelijk is. Door beeldaspecten als monumentaliteit, tonaliteit en compositie in te zetten gaat ze de confrontatie aan, een levende confrontatie die in de loop der tijd kan veranderen. Hierdoor blijft zij open staan voor onderzoek en ontwikkeling in haar schilderkunst. De werken nodigen de toeschouwer uit om naar binnen te keren en een eigen individuele zoektocht aan te gaan, van onzekerheid naar acceptatie.
Kayla van der Schuit, ‘De disharmonie’
Paulien Sprenger
Paulien R. Ellen-Sprenger (1978) woont en werkt in het Drentse Eelde. Het illustreren en uitgeven van twee prentenboeken wakkerde het vuur in haar aan om zich verder te willen ontwikkelen in de beeldende vorming. Ze vond de verdieping die ze nodig had op de Klassieke Academie. Paulien schildert mensen of ‘sporen van mensen’. Ze werkt verhalend. Een mooi woord of een zin kunnen aanleiding zijn om te starten met een schilderij. Zo is het afstudeerwerk van Paulien voortgekomen uit de zin ‘Ik ben er even niet’. Al had het ook ‘Weg van de waanzin’ kunnen heten. Het zijn veelal intieme troostrijke beelden, waarin je als toeschouwer meegenomen wordt naar een plek waar het rustig, misschien soms zelfs wat eenzaam is. Of ze nu met olieverf, pastelkrijt of aquarel werkt, haar penseelstreken zijn navolgbaar en dynamisch en dragen bij aan de expressie; stilstand en beweging zijn beide vertegenwoordigd. Haar schetsboek staat vol met onderzoekende tekeningen. Ze zoekt naar ritme, de speling van het licht en de juiste afsnijding. Daarna wordt de keuze voor het materiaal gemaakt. De vrijheid van al die keuzes die voorafgaan aan het maken van een schilderij, maakt het schilderen voor haar tot een blijvend avontuur. Henri Toulouse Lautrec is een kunstenaar uit de kunst-geschiedenis met wie ze zich verwant voelt, vanwege zijn kleurgebruik, de dynamiek in de lichaamshoudingen, maar ook vanwege het gegeven dat hij mensen weergaf op het moment dat ze niet (meer) in de spotlight stonden. Dat wil zeggen het intieme, echte leven, ‘achter de schermen’.
Paulien Sprenger, ‘Rugzwemmer in open water’
Maaike van Veen
Maaike van Veen (1971) woont en werkt in Hoorn, een oude VOC-stad in Noord-Holland. Haar atelier ligt in de binnenstad en het liefst gaat ze er op uit, op de fiets, om de omgeving te schilderen. Ze schildert graag in de haven van Hoorn, bij een spoorweg-overgang, in de polder even buiten de stad of op de West-Friese Omringdijk. Ze heeft een technische achtergrond en dat is duidelijk te zien in haar werk. Ze schildert waar haar oog op valt en haar hart van smelt. Een doodgewoon kruispunt waar je normaal aan voorbij zou lopen, weet ze prachtig op het doek te zetten en ze laat je er voortaan met andere ogen naar kijken. Complexe voorstellingen zijn voor haar de uitdaging, ze wil de gestructureerde chaos op het doek overbrengen. Het ritme van de palen, de interactie van techniek en natuur: ze blijft de grenzen opzoeken en leert van wat ze maakt. De meeste werken zijn en plein air geschilderd, buiten in weer en wind. Dat is hard werken en dat wisselt ze dan ook af met het vervaardigen van stillevens binnen, in haar atelier. Haar stillevens kenmerken zich door rust. Maaike zoekt continu naar stilte en schoonheid in haar schilderijen, daar wordt ze zelf ook rustig van, en ze krijgt er weer nieuwe energie door.
Maaike van Veen, ‘Naderend onweer’
Edwin van der Veen
“Schilderen is voor mij een manier om mij volledig te verbinden met mezelf en de wereld om mij heen. Een intense activiteit, waarbij ik mezelf kan vergeten en de realiteit anders kan ervaren. Hoe beter ik kijk en voel, hoe meer ik ervaar hoe oneindig genuanceerd de wereld is.” Edwin wordt gedreven door de wil om de schoonheid en intensiteit van dagelijkse momenten vast te leggen. Zijn onderwerpen zijn fragmenten uit zijn dagelijkse leven. Het leven als inspiratiebron, de schoonheid van intense kleurencombinaties, een mysterieuze sfeer of mooie ritmes van licht en donker: voor Edwin moet er muziek zitten in een onderwerp. Vervolgens is het de kunst om dit te verbeelden. Hij bereidt zich minutieus voor alvorens tot een uitgebalanceerde en interessante compositie te komen. Edwin experimenteert daarbij met meerdere tekeningen en kleurenstudies. De kleurenhoutsnedetechniek, waarin hij zich heeft gespecialiseerd, leent zich uitstekend om laagsgewijs een onderwerp op te bouwen. Het beeld wordt opgebouwd door meerdere drukgangen die afzonderlijk uit dezelfde houtplaat worden gesneden en gedrukt, de zogenaamde reductietechniek. De houtsnede wordt in oplage gedrukt en dat zorgt ervoor dat Edwins kunstwerken toegankelijk zijn voor een breed publiek.
Edwin van der Veen, ‘Frans kistezeltje’
Ina Zweverink
Beeldend kunstenaar Ina Zweverink (Warnsveld, 1963) woont en werkt in de prachtige Hanzestad Zutphen. Als kind was zij al geïnspireerd door kleuren, vormen en vlakken. Tijdens de jaren dat ze samen met haar man werkte in hun vioolbouwbedrijf besloot ze, na twee jaar de Wackers Academie in Amsterdam te hebben gevolgd, in 2017 over te stappen naar de Klassieke Academie voor Beeldende Kunst in Groningen. Daar maakte ze zich de klassieke beeldtaal- en technieken eigen. In haar eindexamenjaar ontdekte ze de kracht van de abstracte beeldtaal. De fascinatie die er bij haar van jongs af aan al in zat, kreeg daarmee opnieuw een plek in haar leven. “Door het gebruik van kleuren en vlakken creëer ik een zo ruimtelijk mogelijk beeld waarin ik alle vrijheid ervaar uitdrukking te geven aan mijn innerlijke belevingswereld. Mijn examenwerk is met acrylverf op papier geschilderd. Papier geeft mij de mogelijkheid, mede door de gelaagdheid die ik erin aanbreng, de kleuren te laten resoneren. Het gebruik van kleur is essentieel in mijn werk.” Het werk van Ina kenmerkt zich door een geometrische vormentaal, sensitief kleurgebruik en zorgvuldig geplaatste schaduwpartijen, waarmee ze de suggestie van een ruimte wekt. De geschilderde ruimtes geven expressie aan de fijngevoeligheid waarmee ze de wereld om haar heen ervaart. Daarbij gaat ze heel intuïtief te werk. Het zijn zeer persoonlijke werken, die doen denken aan klassiek opgebouwd coulisselandschappen, die de kijker als het ware uitnodigen tot een persoonlijke ontmoeting met haar of met zichzelf.
Ina Zweverink, ‘Resonantie 3’
