‘Dansen op je doek. Niet breien.’ Dat is een van de vele uitspraken die Wil Bartels heeft onthouden van de masterles van Sam Drukker. ‘Niet denken maar kijken’ was er nog zo een. Heel interessant en intensief vond ze de lessen. En zij was niet de enige!
In de driedaagse masterles wordt via beeldmateriaal intensief ingegaan op een aantal aspecten van het schilderen. De eerste dag is dat ‘compositie’ en ‘tonaliteit’ waarna er geschilderd wordt naar model. Op de tweede dag waren ‘kleur’, ‘kwaliteits- en complementair kleurcontrast’ het uitgangspunt. Op de laatste dag werd er ingegaan op ‘authenticiteit’ en ‘visie’, waarden die op klassiek gestoelde opleidingen te veel ontbreken. Eindexamenstudent Ferenc Erdok assisteerde Sam deze dagen.
Sam Drukker gebruikt in zijn masterles veel beeldmateriaal om zijn verhaal te ondersteunen
De studenten leren keuzes te maken tijdens het schilderen en daar respect voor te hebben. “Ontdek wat de kracht is in wat jij doet, niet meteen veroordelen, eroverheen poetsen, maar geloof in je eigen kunnen en vertrouw je eigen keuzes”, aldus Marian Hangyi. Zij leerde nog veel meer mooie dingen, bijvoorbeeld dat je niet overal even goed in kunt zijn en dat je aan je visie moet blijven vasthouden tijdens het schilderen. “Als je eerst werd gegrepen door de grote vormen licht/donker, en dat lichtvlak op die schouder, dan gaat op het laatst je schilderij daar nog steeds over als het goed is”.
Kayla van der Schuit vond de masterles echt een eye-opener. “Het denken uitzetten en puur vanuit je intuïtie en de essentie schilderen. Ook leert Sam je waar jouw kracht ligt in het schilderen en hoe je die kan benutten. Tien keer kijken en dan in een keer, met volle concentratie, een vlak opzetten. Vervolgens van het vlak afblijven, om zo de essentie te behouden. Ontzettend inspirerende lessen”.
Sam Drukker: “Je moet altijd kiezen. Elke deur die je binnengaat biedt zicht op nieuwe deuren, en daar moet je opnieuw uit kiezen.”
Ook voor Harrie Medema was het een geweldige ervaring: ‘Het was soms net een snelkookpan: veel theorie in een ander jasje, en met gerichte oefeningen. Ik heb onder andere geleerd dat het fundament van elk schilderij is dat wat je wilt vertellen, wat raakt je? De verwondering over de werkelijkheid, daar draait het om aldus Sam.”
Paulien Sprenger: “Het was alsof ik gereset werd. Intensief werken en tegelijkertijd een energieboost krijgen. De regeltjes van ‘hoe alles hoort’, minder belangrijk maken was voor mij een bevrijdende gedachte. Open staan voor wat er ontstaat en verrast zijn hoe goed een werk kan zijn op het gebied van bijvoorbeeld enkel compositie of kleur. Het was geruststellend dat je niet op elk facet wat je als kunstenaar kunt inzetten het hoogst haalbare hoeft na te streven. Ik kreeg te horen ‘wel wat meer respect en waardering voor mijn kunstwerken te mogen opbrengen’. Ik sta de laatste anderhalf jaar veelal brommend achter mijn ezel.”
En om af te sluiten nog een laatste, hoopvolle uitspraak van Sam die Harrie Medema heeft genoteerd: “Er is voor elke kunstenaar een plekje onder de zon!”
